Zgłoszenie wierzytelności

Jednym z podstawowych celów postępowania upadłościowego jest windykacja, mająca służyć ogółowi wierzycieli i prowadzić do wspólnego dochodzenia roszczeń. Zasadniczo niemożliwe jest jednak dochodzenie jakichkolwiek roszczeń bez aktywnego udziału wierzyciela w procesie odzyskiwania należności. Na etapie postępowania po ogłoszeniu upadłości dłużnika podstawowym narzędziem dochodzenia wierzytelności jest zgłoszenie wierzytelności. Pełni ono analogiczną funkcję do wytoczenia powództwa w procesie cywilnym, można więc przyjąć, że jest odpowiednikiem pozwu.

Niezgłoszenie wierzytelności nie powoduje jej wygaśnięcia, jednak w praktyce jej zaspokojenie będzie niemożliwe. Wyklucza bowiem wierzyciela z udziału w postępowaniu, a co za tym idzie pozbawia go możliwości uczestnictwa w podziale funduszów masy upadłości. Prawidłowość zgłoszenia jest więc decydująca w procesie odzyskiwania swoich należności od dłużnika.

Wyjątki od zasady zgłoszenia wierzytelności

Zasadniczo każdy wierzyciel powinien zgłosić swoją wierzytelność. Ustawa przewiduje jednak wyjątki, zgodnie z którymi pewne kategorie roszczeń mają być uwzględniane na liście wierzytelności z urzędu i tym samym zwolnione z przedmiotowego obowiązku. Należą do nich następujące wierzytelności:

  1. wierzytelności wynikające ze stosunku pracy;
  2. wierzytelności zabezpieczone rzeczowo (hipoteką, hipoteką morską, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub w przypadku wierzycieli osobistych innym wpisem
    w księdze wieczystej lub rejestrze okrętowym);
  3. wierzytelności Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wynikające z obowiązku zwrotu z masy upadłości świadczeń Funduszu wypłaconych pracownikom upadłego.

Komu i w jakim terminie zgłasza się wierzytelności?

W wyniku nowelizacji w sprawach wszczętych wnioskami złożonymi od dnia 24 marca 2020 r. zgłoszenia wierzytelności dokonuje się syndykowi wyznaczonemu w danym postępowaniu upadłościowym, a nie sędziemu-komisarzowi. Informacje o wyznaczonym syndyku zamieszcza się w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości obwieszczanym w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

To jednak nie ostatnia zmiana, obecnie w związku z uruchomieniem Krajowego Rejestru Zadłużonych (KRZ), od 1 grudnia 2021 r. obwieszczenia zamieszczane są w tym rejestrze. Tam też będzie prowadzane postępowanie, w którym wniosek został złożony właśnie po 1 grudnia 2021 r. i za pośrednictwem KRZ należy dokonywać w nich zgłoszeń wierzytelności.

Podsumowując, obecnie możliwe jest funkcjonowanie postępowań w trzech różnych reżimach prawnych. Podkreślenia wymaga, że w postępowaniach, w których wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony przed 24 marca 2020 r. zgłoszenie wierzytelności wnosi się do sędziego-komisarza, następnie w postępowaniach, w których wniosek o ogłoszenie upadłości złożono po 24 marca 2020 r. ale przed 1 grudnia 2021 r. – zgłoszenie wierzytelności wnosi się do syndyka, a w wyniku najnowszej nowelizacji – wszelkie postępowania, w których wniosek o ogłoszenie upadłości złożono po 1 grudnia 2021 r. prowadzone są w KRZ i tam dokonuje się zgłoszenia wierzytelności.

Artykuł pochodzi ze strony https://lewandowskikancelaria.pl/ . To tylko część całego wpisu i całość można przeczytać na stronie https://lewandowskikancelaria.pl/jak-zglosic-wierzytelnosc/ .

Informacje na temat restrukturyzacji https://lewandowskikancelaria.pl/restrukturyzacje-i-prepack/

Prawo upadłościowe https://lewandowskikancelaria.pl/upadlosci/

Kancelarie prawne

Białystok Bielsko-Biała Bolesławiec Brzeg Bydgoszcz Gdańsk Gdynia Gorzów Wielkopolski Gostyń Jastrzebie-Zdrój Jaworzno Katowice Kiekrz Kobierzyce Komorniki Konin Kołobrzeg Kraków Kruszyn Krzeszowice Kędzierzyn-Koźle Lublin Mielec Myszków Olesno Olsztyn Opole Opole Lubelskie Piotrków Trybunalski Poznań Rzeszów Skarżysko-Kamienna Sosnowiec Stargard Szczeciński Szczecin Słupsk Tarnów Terespol Toruń Tychy Warszawa Wrocław Zgierz Zielona Góra Łódź

Rynek prawniczy w Polsce

Blisko 80 proc. polskich kancelarii prawnych oczekuje, że ich biznes urośnie w bieżącym roku. Prawnicy na potęgę inwestują także w nowe technologie – już obecnie ze specjalistycznego oprogramowania wspomagającego działania kancelarii korzysta pond dwie trzecie z nich, a plany dotyczące wdrożenia takiego rozwiązania ma co czwarta spośród tych kancelarii, które jeszcze z takiego narzędzia nie korzystają.

5 najważniejszych trendów, które mają wpływ na większość kancelarii i działów prawnych, to:

  • rosnące znaczenie technologii prawniczej (LegalTech)
  • radzenie sobie ze zwiększoną ilością i złożonością informacji
  • wychodzenie naprzeciw zmieniającym się oczekiwaniom klientów/managerów
  • nacisk na poprawę wydajności/produktywności
  • wzrost liczby alternatywnych dostawców usług prawnych.

Rosnące znaczenie technologii prawniczej pozostaje wiodącym i przybierającym na znaczeniu trendem od kilku ostatnich lat. Obecnie 79% prawników zgłasza go jako wiodący, w porównaniu do 77% w 2021 r. Jednak tylko 35% ankietowanych jest bardzo dobrze przygotowanych do radzenia sobie z tym priorytetem.

Najbardziej dynamicznie rozwijającym się trendem jest insourcing w działach prawnych ‒ na poziomie 76%, co oznacza wzrost o 7 punktów. Jednak, pomimo tego skoku, tylko 32% prawników uważa, że ich organizacja jest bardzo dobrze przygotowana do radzenia sobie z tym trendem.

Cieszy, że prawnicy zgłaszają stopniową poprawę swojej gotowości do sprostania każdemu z trendów określonych w badaniu (ogólnie wzrost o 2–3 punkty od 2021 r.). Jednak obecnie tylko 36% lub mniej uważa, że ich kancelarie i działy prawne są bardzo dobrze przygotowane do radzenia sobie z każdym wyzwaniem.

Prawo w Polsce

Zgodnie z artykułem 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są:

  • Konstytucja
  • ustawy
  • ratyfikowane umowy międzynarodowe
  • rozporządzenia
  • akty prawa miejscowego (na obszarze działania organów, które je ustanowiły).

Ponadto do źródeł prawa powszechnie obowiązującego zalicza się ustawy o zmianie Konstytucji, rozporządzenia z mocą ustawy wydane na podstawie art. 234 Konstytucji i inne nieuchylone akty prawne o mocy ustawy. Dotyczy to obowiązujących rozporządzeń Prezydenta RP z mocą ustawy wydanych w okresie II Rzeczypospolitej i dekretów wydanych w okresie tzw. Polski Ludowej.

Obok źródeł prawa powszechnie obowiązującego, wyróżnia się także źródła prawa wewnętrznie obowiązującego (akty kierownictwa wewnętrznego). Są nimi przede wszystkim uchwały i zarządzenia.

Rozdział III – Źródła prawa

  • Art. 87.

1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.

  • Art. 88.

1. Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego jest ich ogłoszenie.
2. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa.
3. Umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw. Zasady ogłaszania innych umów międzynarodowych określa ustawa.

  • Art. 89.

1. Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej i jej wypowiedzenie wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy:

  1. pokoju, sojuszy, układów politycznych lub układów wojskowych,
  2. wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji,
  3. członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w organizacji międzynarodowej,
  4. znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym,
  5. spraw uregulowanych w ustawie lub w których Konstytucja wymaga ustawy.

2. O zamiarze przedłożenia Prezydentowi Rzeczypospolitej do ratyfikacji umów międzynarodowych, których ratyfikacja nie wymaga zgody wyrażonej w ustawie, Prezes Rady Ministrów zawiadamia Sejm.
3. Zasady oraz tryb zawierania, ratyfikowania i wypowiadania umów międzynarodowych określa ustawa.

  • Art. 90

1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.
2. Ustawa, wyrażająca zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 1, jest uchwalana przez Sejm większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz przez Senat większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
3. Wyrażenie zgody na ratyfikację takiej umowy może być uchwalone w referendum ogólnokrajowym zgodnie z przepisem art. 125.
4. Uchwałę w sprawie wyboru trybu wyrażenia zgody na ratyfikację podejmuje Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

  • Art. 91.

1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.

  • Art. 92.

1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu.
2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji, o których mowa w ust. 1, innemu organowi.

  • Art. 93.

1. Uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty.
2. Zarządzenia są wydawane tylko na podstawie ustawy. Nie mogą one stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów.
3. Uchwały i zarządzenia podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie obowiązującym prawem.

  • Art. 94.

Organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa.

Według liczby mieszkańców przypadających na jednego prawnika wśród krajów Unii Europejskiej w 2015 roku Polska zajmowała 13 miejsce na 28. Jeden prawnik przypadał w Polsce na 728 obywateli, podczas gdy w Hiszpanii na 189, we Włoszech na 250, Grecji na 255 obywateli. Podkreślić jednak należy,  iż są w Unii Europejskiej kraje, w których liczba prawników w stosunku do liczby obywateli jest jednak istotnie mniejsza (np. w Finlandii, ponad 3,5-krotnie mniejsza niż w Polsce).

Średnia dla 28 krajów Unii Europejskiej wynosi 1 prawnik na 431 mieszkańców, co oznacza że w średnia liczba prawników w UE w stosunku do liczby mieszkańców jest prawie dwukrotnie wyższa (170%) niż w Polsce.

Im więcej prawników w stosunku do liczby mieszkańców tym najczęściej bardziej liberalne zasady uzyskiwania uprawnień zawodowych.

Co zapewne nikogo nie zaskakuje patrząc na tabelę, najbardziej liberalny model uzyskiwania uprawnień prawniczych w UE jest w Hiszpanii. Przez lata (2002-2011) Hiszpania jako w zasadzie jedyna spośród państw Unii Europejskiej nie wymagała od starających się o dostęp do adwokatury jakichkolwiek wymogów praktyki czy weryfikacji wiedzy. Do hiszpańskiej palestry można było wstępować bez odbycia obowiązkowej aplikacji. Praktyka adwokacka była otwarta dla wszystkich absolwentów prawa, którzy zajmowali się zawodowo udzielaniem porad prawnych, reprezentowaniem oraz obroną stron we wszelkiego rodzaju postępowaniach. By móc wykonywać zawód, należało także uzyskać członkostwo w jednej z lokalnych izb adwokackich.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *