Szybkie działania są połową sukcesu. Czas odgrywa tu decydująca rolę – im szybciej przypominamy się Klientowi o zaległej płatności, tym większe szanse, że zostanie ona spłacona bez konieczności podejmowania działań prawnych.
Gdy kontrahent zalega z płatnościami, pierwszym krokiem wierzyciela powinno być dążenie do polubownego załatwienia sporu, co pozwala uniknąć konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów i podejmowania działań sądowych. Ponadto należy zabezpieczyć się przed ewentualnym przedawnieniem roszczeń.
Krok pierwszy. Prewencja, monitoring należności:
W wielu firmach nawet krótkie, kilkudniowe opóźnienie w płatnościach może powodować poważne zatory płatnicze. Kontakt telefoniczny z kontrahentem powinien mieć miejsce jeszcze przed upływem terminu płatności (2-3 dni przed terminem zapłaty). Oferujemy najtańszy i skuteczny sposób prewencji – pieczęć prewencyjną ICG. Klienci ICG otrzymują pieczęć do bezpłatnego użytkowania przez okres 12 m-cy.
Krok drug. Wezwanie do zapłaty:
Po upływie wskazanego na fakturze terminu płatności należy wysłać pierwsze ponaglenie do dłużnika. W wezwaniu należy podać numer, datę faktury oraz kwotę należności. Sugerujemy także wskazać konkretny termin, w którym wpłata winna być uregulowana np. 7 dni od daty otrzymania dokumentu oraz informację, że brak wpłaty będzie skutkował odpowiednimi konsekwencjami np. skierowanie sprawy do windykacji, podjęcie postępowania sądowego, obciążenie dłużnika dodatkowymi kosztami – odsetkami i kosztami postępowania sądowego. Wezwanie do zapłaty powinno być wysłane listem poleconym.
Krok trzeci. Windykacja pozasądowa:
W sytuacji, gdy dłużnik nie reaguje na Twoje ponaglenia, sugerujemy jak najszybciej zaangażować profesjonalną firmę windykacyjną. Wstępne postępowanie windykacyjne to zwykle „miękkie” negocjacje polubowne, które gwarantując zachowanie pozytywnych relacji z kontrahentem jednocześnie przyczyniają się do zachowania płynności finansowej wierzyciela. Wynagrodzenie za windykację prowadzoną przez ICG to prowizja płatna w przypadku skutecznej egzekucji wierzytelności – zapłata wynagrodzenia następuje więc za konkretny efekt pracy osiągnięty przez firmę windykacyjną. Dokonując wyboru firmy windykacyjnej nie zawsze warto kierować się wyłącznie stawkami prowizyjnymi – może okazać się bowiem, że zawstydzająco niska prowizja to efekt braku Klientów i skuteczności w działaniu.
Krok czwarty. Zabezpieczenie roszczenia:
W przypadku gdy polubowne działania nie przynoszą efektu warto zabezpieczyć swoje należności (m.in. nie dopuszczając do ich przedawnienia) poprzez skierowanie pozwu do sądu czy zawarcie ugody. Jeżeli nie jesteś biegły w obowiązujących procedurach prawnych i wymogach formalnych sugerujemy zrzucić ciężar związany z przygotowaniem pozwu, dokumentacji i nadzorowaniem całego postępowanie wyspecjalizowanej firmie windykacyjnej.
Dlaczego nie do Kancelarii Prawnej? – Najpierw sprawdź warunki rozliczenia kosztów związanych z postępowaniem!
PAMIĘTAJ: zasądzone koszty i odsetki wraz z należnością główną podlegają zwrotowi przez dłużnika – w przypadku skutecznej egzekucji.
Zarówno w sprawach polskich jak i zagranicznych wszelkie formalności związane z prowadzeniem postępowania sądowego czy egzekucyjnego realizowane są przez prawników ICG – Klient jest jedynie informowany o postępach w sprawie.
Branża prawnicza jest ogromną i ważną częścią światowej gospodarki. Jest to jedna z nielicznych branż, która jest nie tylko odporna na recesję, ale ma również prężny popyt we wszystkich częściach świata.
Prawnicy to profesjonaliści, którzy pomagają osobom lub organizacjom rozwiązywać ich problemy prawne poprzez porady prawne, rzecznictwo i spory sądowe. Są to zazwyczaj specjaliści w określonej dziedzinie prawa, takiej jak prawo karne, prawo korporacyjne czy prawo podatkowe.
Kancelaria prawna to organizacja świadcząca usługi prawne na rzecz klientów w sprawach takich jak transakcje biznesowe, obrona karna i ochrona własności intelektualnej.
Założenie firmy prawniczej może być kosztownym i czasochłonnym procesem. Ale może to być również satysfakcjonujące doświadczenie, ponieważ możesz pracować na własnych warunkach. Przed podjęciem takiej decyzji ważne jest, aby znać koszty założenia własnej firmy prawniczej. Branża prawnicza jest jedną z najbardziej konkurencyjnych branż na świecie. Jest to również jedna z najbardziej lukratywnych branż, w której prawnicy zarabiają więcej niż jakikolwiek inny zawód w Polsce.
Kancelaria to miejsce, w którym uzyskasz porady prawne i wskazówki dotyczące codziennego życia. Ważne jest, aby znaleźć odpowiedni dla siebie, ale ważne jest również, aby wiedzieć, czego nie robić, zatrudniając pierwszego prawnika.
Oto 4 rzeczy, których nigdy nie powinieneś robić, zatrudniając prawnika:
1) Nie zatrudniaj prawnika, który nie specjalizuje się w rodzaju prawa, którego potrzebujesz
2) Nie zatrudniaj prawnika, który nie ma dobrej reputacji lub opinii innych klientów
3) Nie zatrudniaj prawnika bez osobistego spotkania – jest wielu prawników, którzy oferują reprezentację bez spotkania z klientem!
4) Nie zatrudniaj prawnika, który nie poświęca czasu na odpowiedź.
Prawo w Polsce
Zgodnie z artykułem 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są:
Konstytucja
ustawy
ratyfikowane umowy międzynarodowe
rozporządzenia
akty prawa miejscowego (na obszarze działania organów, które je ustanowiły).
Ponadto do źródeł prawa powszechnie obowiązującego zalicza się ustawy o zmianie Konstytucji, rozporządzenia z mocą ustawy wydane na podstawie art. 234 Konstytucji i inne nieuchylone akty prawne o mocy ustawy. Dotyczy to obowiązujących rozporządzeń Prezydenta RP z mocą ustawy wydanych w okresie II Rzeczypospolitej i dekretów wydanych w okresie tzw. Polski Ludowej.
Obok źródeł prawa powszechnie obowiązującego, wyróżnia się także źródła prawa wewnętrznie obowiązującego (akty kierownictwa wewnętrznego). Są nimi przede wszystkim uchwały i zarządzenia.
Rozdział III – Źródła prawa
Art. 87.
1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.
Art. 88.
1. Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego jest ich ogłoszenie.
2. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa.
3. Umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw. Zasady ogłaszania innych umów międzynarodowych określa ustawa.
Art. 89.
1. Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej i jej wypowiedzenie wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy:
pokoju, sojuszy, układów politycznych lub układów wojskowych,
wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji,
członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w organizacji międzynarodowej,
znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym,
spraw uregulowanych w ustawie lub w których Konstytucja wymaga ustawy.
2. O zamiarze przedłożenia Prezydentowi Rzeczypospolitej do ratyfikacji umów międzynarodowych, których ratyfikacja nie wymaga zgody wyrażonej w ustawie, Prezes Rady Ministrów zawiadamia Sejm.
3. Zasady oraz tryb zawierania, ratyfikowania i wypowiadania umów międzynarodowych określa ustawa.
Art. 90
1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.
2. Ustawa, wyrażająca zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 1, jest uchwalana przez Sejm większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz przez Senat większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
3. Wyrażenie zgody na ratyfikację takiej umowy może być uchwalone w referendum ogólnokrajowym zgodnie z przepisem art. 125.
4. Uchwałę w sprawie wyboru trybu wyrażenia zgody na ratyfikację podejmuje Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.
Art. 91.
1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.
Art. 92.
1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu.
2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji, o których mowa w ust. 1, innemu organowi.
Art. 93.
1. Uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty.
2. Zarządzenia są wydawane tylko na podstawie ustawy. Nie mogą one stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów.
3. Uchwały i zarządzenia podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie obowiązującym prawem.
Art. 94.
Organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa.
Według liczby mieszkańców przypadających na jednego prawnika wśród krajów Unii Europejskiej w 2015 roku Polska zajmowała 13 miejsce na 28. Jeden prawnik przypadał w Polsce na 728 obywateli, podczas gdy w Hiszpanii na 189, we Włoszech na 250, Grecji na 255 obywateli. Podkreślić jednak należy, iż są w Unii Europejskiej kraje, w których liczba prawników w stosunku do liczby obywateli jest jednak istotnie mniejsza (np. w Finlandii, ponad 3,5-krotnie mniejsza niż w Polsce).
Średnia dla 28 krajów Unii Europejskiej wynosi 1 prawnik na 431 mieszkańców, co oznacza że w średnia liczba prawników w UE w stosunku do liczby mieszkańców jest prawie dwukrotnie wyższa (170%) niż w Polsce.
Im więcej prawników w stosunku do liczby mieszkańców tym najczęściej bardziej liberalne zasady uzyskiwania uprawnień zawodowych.
Co zapewne nikogo nie zaskakuje patrząc na tabelę, najbardziej liberalny model uzyskiwania uprawnień prawniczych w UE jest w Hiszpanii. Przez lata (2002-2011) Hiszpania jako w zasadzie jedyna spośród państw Unii Europejskiej nie wymagała od starających się o dostęp do adwokatury jakichkolwiek wymogów praktyki czy weryfikacji wiedzy. Do hiszpańskiej palestry można było wstępować bez odbycia obowiązkowej aplikacji. Praktyka adwokacka była otwarta dla wszystkich absolwentów prawa, którzy zajmowali się zawodowo udzielaniem porad prawnych, reprezentowaniem oraz obroną stron we wszelkiego rodzaju postępowaniach. By móc wykonywać zawód, należało także uzyskać członkostwo w jednej z lokalnych izb adwokackich.
