Krajowy Rejestr Zadłużonych

Z dniem 1 grudnia 2021 roku weszły w życie przepisy Ustawy z dnia 6 grudnia 2018 roku o Krajowym Rejestrze Zadłużonych. Jest to swoista „rewolucja” w postępowaniu upadłościowym i restrukturyzacyjnym. Zmiany dla szeregu podmiotów są znaczące i warto zapoznać się z podstawowymi założeniami w tej nowej rzeczywistości.

Ustawa o Krajowym Rejestrze Zadłużonych powstała po wieloletnich pracach i próbach jej wdrożenia, jako odpowiedź na art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 2015/848, zgodnie z którym państwa członkowskie ustanawiają i prowadzą na swoim terytorium co najmniej jeden rejestr, w którym ogłasza się informacje o postępowaniach upadłościowych. Z treści art. 92 pkt b przywołanego rozporządzenia, wynika, że rejestr powinien zacząć działać z dniem 26 czerwca 2018 roku.

System teleinformatyczny Krajowego Rejestru Zadłużonych jest już dostępny za pomocą usług internetowych udostępnianych na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości, na wzór rozwiązań przyjętych w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Z założenia rejestr zakłada całkowitą informatyzację i od początku winien funkcjonować w formie systemu teleinformatycznego, bo tylko taka postać zapewni sądowi możliwość natychmiastowego i automatycznego ogłaszania informacji o wszczęciu postępowania upadłościowego czy restrukturyzacyjnego.

Jakie są cele Krajowego Rejestru Zadłużonych? Wydaje się, że w przyszłości będą nie do przecenienia. Wymienić należy przede wszystkim:

  • Zapewnienie wierzycielom bieżącego dostępu do akt postępowania upadłościowego oraz restrukturyzacyjnego za pośrednictwem Internetu;
  • Ujawnienie szerokiego wachlarza danych dotyczących toczących się postępowań w celu zwiększenia ich transparentności;
  • Zwiększenie pewności obrotu gospodarczego;
  • Usprawnienie nadzoru wierzycieli i sędziego-komisarza czy sądu nad nadzorcą sądowym, zarządcą czy syndykiem;
  • Przyspieszenie postępowań, ich usprawnienie i zwiększenie stopnia efektywności;
  • Zwiększenie stopnia zaspokojenia wierzycieli;
  • Wykorzystanie nowych technologii w prowadzeniu postępowań.

W kwestii zastosowanych rozwiązań zwrócić należy szczególną uwagę na rzecz fundamentalną dla istoty systemu, czyli wprowadzenie obowiązku składania w postępowaniu restrukturyzacyjnym i w postępowaniu upadłościowym przedsiębiorców wniosków i dokumentów drogą elektroniczną. Ma to pozwolić na ich automatyczne przetwarzanie, w celu dalszego wykorzystania, m.in. poprzez przeniesienie do repertoriów lub do wzorców postanowień czy innych orzeczeń oraz nie będzie po stronie sądu generował żadnych czynności. Wprowadzanie pism ma odbywać się na ujednoliconych i zrestrukturyzowanych formularzach, obowiązkowych dla uczestników oraz organów postępowania. Ujawnianie danych nie będzie ponadto miało charakteru wpisu do rejestru, tylko stanowić będzie czynność techniczną. Na marginesie należy dodać, że odniesie to skutek jednocześnie z dokonaniem obwieszczenia obejmującego właściwe dane albo dokonaniem innej czynności, z którą ustawa wiąże skutek ujawnienia w rejestrze.

Co istotne, wprowadza się system doręczeń elektronicznych, co w sposób znaczący ułatwia i przyspiesza komunikację pomiędzy uczestnikami a sądem, ale też ogranicza obstrukcję procesową. Ale od tej zasady są wyjątki. W określonych wypadkach dopuszczalne są doręczenia poza systemem. Dotyczy to m.in. pierwszego doręczenia dokonywanego osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, która nie wniosła w sprawie żadnego pisma.

Artykuł pochodzi ze strony https://lewandowskikancelaria.pl/ . To tylko część całego wpisu i całość można przeczytać na stronie https://lewandowskikancelaria.pl/czym-jest-krajowy-rejestr-zadluzonych/ .

Informacje na temat restrukturyzacji https://lewandowskikancelaria.pl/restrukturyzacje-i-prepack/

Prawo upadłościowe https://lewandowskikancelaria.pl/upadlosci/

Kancelarie prawne

Białystok Bielsko-Biała Bolesławiec Brzeg Bydgoszcz Gdańsk Gdynia Gorzów Wielkopolski Gostyń Jastrzebie-Zdrój Jaworzno Katowice Kiekrz Kobierzyce Komorniki Konin Kołobrzeg Kraków Kruszyn Krzeszowice Kędzierzyn-Koźle Lublin Mielec Myszków Olesno Olsztyn Opole Opole Lubelskie Piotrków Trybunalski Poznań Rzeszów Skarżysko-Kamienna Sosnowiec Stargard Szczeciński Szczecin Słupsk Tarnów Terespol Toruń Tychy Warszawa Wrocław Zgierz Zielona Góra Łódź

Rynek prawniczy w Polsce

Zarówno działy prawne, jak i kancelarie stoją przed rosnącą presją na innym froncie – dotyczącym zatrudnienia i „zatrzymania” utalentowanych pracowników. Zjawisko to nabiera znaczenia w kontekście nowych wymagań i oczekiwań większości specjalistów, że organizacje będą korzystały z technologii oraz wspierały preferowany przez nich tryb pracy: hybrydowy lub w pełni zdalny.

Mimo postępującej „Wielkiej rezygnacji” (globalny trend odchodzenia z pracy m.in. z powodu pandemii) okazuje się, że większość organizacji nie spełnia oczekiwań pracowników. Z tego powodu aż 70% ankietowanych prawników korporacyjnych i 58% kancelaryjnych twierdzi, że prawdopodobnie odejdzie z pracy w przyszłym roku.

Co więcej, badanie Future Ready Lawyer 2022 odnotowało znaczny wzrost liczby organizacji, które ponownie sprawdzają, kto i w jaki sposób pracuje. Oznacza to, że działy prawne oraz kancelarie coraz częściej wykorzystują różnego rodzaju rozwiązania – od pracowników kontraktowych po alternatywnych dostawców usług prawnych (ALSPs) oraz asystentów prawnych i paralegals.

Prawo w Polsce

Zgodnie z artykułem 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są:

  • Konstytucja
  • ustawy
  • ratyfikowane umowy międzynarodowe
  • rozporządzenia
  • akty prawa miejscowego (na obszarze działania organów, które je ustanowiły).

Ponadto do źródeł prawa powszechnie obowiązującego zalicza się ustawy o zmianie Konstytucji, rozporządzenia z mocą ustawy wydane na podstawie art. 234 Konstytucji i inne nieuchylone akty prawne o mocy ustawy. Dotyczy to obowiązujących rozporządzeń Prezydenta RP z mocą ustawy wydanych w okresie II Rzeczypospolitej i dekretów wydanych w okresie tzw. Polski Ludowej.

Obok źródeł prawa powszechnie obowiązującego, wyróżnia się także źródła prawa wewnętrznie obowiązującego (akty kierownictwa wewnętrznego). Są nimi przede wszystkim uchwały i zarządzenia.

Rozdział III – Źródła prawa

  • Art. 87.

1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.

  • Art. 88.

1. Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego jest ich ogłoszenie.
2. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa.
3. Umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw. Zasady ogłaszania innych umów międzynarodowych określa ustawa.

  • Art. 89.

1. Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej i jej wypowiedzenie wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy:

  1. pokoju, sojuszy, układów politycznych lub układów wojskowych,
  2. wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji,
  3. członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w organizacji międzynarodowej,
  4. znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym,
  5. spraw uregulowanych w ustawie lub w których Konstytucja wymaga ustawy.

2. O zamiarze przedłożenia Prezydentowi Rzeczypospolitej do ratyfikacji umów międzynarodowych, których ratyfikacja nie wymaga zgody wyrażonej w ustawie, Prezes Rady Ministrów zawiadamia Sejm.
3. Zasady oraz tryb zawierania, ratyfikowania i wypowiadania umów międzynarodowych określa ustawa.

  • Art. 90

1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.
2. Ustawa, wyrażająca zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 1, jest uchwalana przez Sejm większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz przez Senat większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
3. Wyrażenie zgody na ratyfikację takiej umowy może być uchwalone w referendum ogólnokrajowym zgodnie z przepisem art. 125.
4. Uchwałę w sprawie wyboru trybu wyrażenia zgody na ratyfikację podejmuje Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

  • Art. 91.

1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.

  • Art. 92.

1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu.
2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji, o których mowa w ust. 1, innemu organowi.

  • Art. 93.

1. Uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty.
2. Zarządzenia są wydawane tylko na podstawie ustawy. Nie mogą one stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów.
3. Uchwały i zarządzenia podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie obowiązującym prawem.

  • Art. 94.

Organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa.

Do najpopularniejszych zawodów prawniczych należą: adwokat, radca prawny, komornik, sędzia, notariusz oraz prokurator. Aby móc je wykonywać konieczne jest odbycie wieloletniej aplikacji oraz zdanie egzaminów państwowych, które pozwalają na wpis do odpowiedniego rejestru.

Wymienione zawody cieszą się wciąż niesłabnącym zainteresowaniem ze strony młodych osób, a jednocześnie są cenione przez społeczeństwo. Warto dodać, że w świetle przepisów ustawowych należą one do tzw. zawodów regulowanych, a więc takich, które można wykonywać wyłącznie po spełnieniu wspomnianych już warunków. Ponadto, są one zawodami zaufania publicznego, a więc co do zasady ich reprezentanci nie mogą robić czegoś, co godziłoby w powagę wykonywanej profesji, w tym było niezgodne z przyjętymi normami społecznymi.

Przedstawiciel zawodu prawniczego nie może między innymi łączyć jego wykonywania z prowadzeniem dodatkowych biznesów czy pracować jednocześnie w innej branży.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *